Bericht 3: Rabat naar Nouakchott

3 maart 2010 - Nouakchott, Mauritanië

Beste allemaal,

Ten eerste bedankt voor alle enthiousaste
reacties.

Wij zijn ondertussen veilig aangekomen in Nouakchott, de chaotische hoofdstad van Mauritanie. Op de weg naar de hoofdstad zijn voorheen kidnappings geweest dus is het wel spannend geweest voor ons. Wij zijn er gelukkig zonder kleerscheuren doorheen gekomen.

Mooie woestijnfotos kunnen we momenteel niet plaatsen want we kunnen Anton zijn camera niet uitlezen. Deze krijgen jullie dus nog tegoed. Om het verhaal nog enigszins logisch te houden beginnen we maar in chronoligische volgorde.

Vanaf Rabat waar we het laatste bericht gepost hebben zijn we naar Marrakesh gefietst. We hadden hoge verwachtingen van deze stad en hadden een paar rustdagen gepland. Marakkesh viel bij nader inzien toch wel erg tegen, de stad is sterk beinvloed door de constante stroom van toeristen. Waardoor de prijzen plotseling 3 a 4 keer hoger liggen, marktkooplui die je in hun winkel trekken en overal koetsen die we niet eerder in Marokko gezien hadden.

Na 1 dag hadden we het wel weer gezien en zijn begonnen aan een tocht door het atlas gebergte. Dit was echt geweldig; mooie uitzichten op besneeuwde bergen, rivieren met smeltwater vlak langs de weg en mooie klimmen (zie fotos). De tocht door het Atlas gebergte werd afgesloten met een klim tot 2100 m.

Vanaf daar lag het volgende target op de Westelijke Sahara.  

In grote lijnen is Marokko ons heel goed bevallen, mooie landschappen, enorme gastvrijheid en rilexte cafés. Onze favoriet is toch wel Café au Lait, gewoon een glas warme melk met een expresso. Niet dat een van ons koffieverslaafd is hoor, het is gewoon een makkelijke manier om eiwitten binnen te krijgen ;-)

Gastvrijheid is een belangrijk onderdeel van de cultuur en de Marokkanen benadrukken dat een gast een geschenk van Allah is. Frans is de 2e taal in Marokko en met ons gebrekkig Frans lukt het aardig om te communiceren. Een aantal keer hebben we gesprekken gehad over religie. Ze benadrukken dan dat de islam ook staat voor tolerantie naar andere religies. Voor ons wel een eye-opener na alle Geert Wilders verhalen in NL.

Vanuit Marokko zijn we de Westelijke Sahara ingefietst. Dit land wordt geclaimd door Marokko, maar dit is nooit geaccepteerd door de internationale gemeenschap. De eerste week in de sahara werden we goed op onze plek gezet. Na alle luxe, lekker eten en Café au Lait in Marokko kregen we de eerste week in de Sahara te kampen met een storm. Onder normale omstandigheden komt de wind in deze periode uit het noorden, maar net nu wij er waren kwam deze met windkracht 6 pal uit het zuidwesten!!! precies de richting die wij op moesten. Het gevolg was dat we een paar dagen hadden dat we met 10 km per uur vooruitkropen en op de slechtste dag bleek lopen sneller te gaan dan fietsen. Omdat de tankstations zich op 100 km afstand van elkaar bevonden waren we aangewezen op voorbijrazende voertuigen en locals. Erg pittig dus. Ironisch genoeg hebben we onze zwaarste dag gehad op 80 km vanaf de Canarische Eilanden, een plek waar een hoop kennissen van ons een rilexte strandvakantie gehad hebben.

Nadat we 2 dagen waren bijgekomen in El Aayoune stapten we weer op de fiets en hadden nog een week te kampen met tegenwind. Ter hoogte van Dakhla waren de weersgoden ons eindelijk goed gezind en werd het normaal om 150 tot 200 km per dag te fietsen.

Fietsen in de Sahara is vrij eentonig, maar aan de andere kant ook wel inspirerend. Aan de linkerkant lag een enorme zandbak, rechts de Atlantische Oceaan, boven een strakblauwe hemel en voor je een kaarsrechte weg. Doordat er weinig afwisseling is ga je over van alles en nog wat denken. Mocht je nog een keer in de knoop met jezelf zitten, fiets dan vooral van Marokko naar Mauritanie!! Het geeft je genoeg tijd om over alles na te denken.

Vervolgens zijn we Mauritanie ingefietst en tegen verwachting in was het best wennen. Zo dachten we dat we uitgenodigd werden door een paar gastvrije mensen, maar kregen achteraf een rekening van 10 euro voorgeschoteld. Daarvoor kun je zeker 5 keer naar een restaurant. Toen Niels wat kocht in een winkel werd voordat Niels betaald had, al een cake gejat door de dochter van de eigenaar van de winkel... Het ergste is misschien nog wel dat er minder cafés zijn dus moeten we zelf onze Café au Lait met oploskoffie maken ;-)

In Mauritanie is de veiligheid de afgelopen tijd flink toegenomen. Sinds de kidnapping van een paar Spanjaarden zijn er in elke dorp politieposten geplaatst. Deze posten vormen altijd een vervelend oponthoud, maar aan de andere kant voelt het ook wel veilig. We hadden ons voorgenomen dat als de wind goed was we hiervan maximaal gingen profiteren. Zodoende hebben we in 2 dagen tijd meer dan 400 km afgelegd!!!

Ondertussen hebben we 3 rustdagen gehad waarbij we bij konden komen van de Sahara en onszelf voor te bereiden op de tocht door Senegal en Mali.

Meer over onze belevenissen vind je in het volgende bericht.

 

Foto’s

15 Reacties

  1. Helma:
    4 maart 2010
    Ik geniet van jullie verhalen en foto's! Ik fiets gewoon elke dag stukje met jullie mee op mijn home-trainer hier op de 9e verdieping in Tbilisi! ;-)
  2. Jonne Carlsson:
    4 maart 2010
    Wat leuk om te lezen!
    Fijn dat jullie het goed maken en dat jullie er ook echt van kunnen genieten (zo te lezen).
    Ik vind het heel wat, respect...
    Groeten vanuit het nog steeds heel koude en witte Zweden.
  3. Mr. P:
    4 maart 2010
    yoyoyo sjizzlewizzle!

    kereltjes! tgaat lekker zo te zien! op die lange wegen lekkere discussies gehad over wie de beste remmen heeft? ben trouwens benieuwd! maak er wat van! check you later!!

    Ciao! DR. P
  4. Joos heerebout:
    6 maart 2010
    hallo niels en anton. Heel leuk om jullie verslag te lezen. Zelf was ik vorige week met mijn zus in het dorpje waar zij ooit woonde aan de noordelijke Ijszee. Wel een verschil. Heel mooi daar, kristalheldere lucht, maar wel ontzettend afgelegen, alleen over het water bereikbaar, maar ook leuk om mee te maken.
    Groeten en nog een hele goede reis verder,
    Joos
  5. Hans:
    6 maart 2010
    Hey gebroeders
    Dat klinkt weer erg mooi zeg! Potverdikkie. Jullie zijn weer goed bezig geweest! Krijg iedere keer wel een beetje de kriebels om mn biezen te pakken bij jullie verhalen... Erg mooi!
    Veel plezier weer en plaats niet te veel mooie foto's hè. Alleen van die foto's dat je keihard wind tegen moet fietsen. Anders worden we jaloers hier.
  6. laurens:
    7 maart 2010
    Gasten!

    Wat een vet mooie foto's, filmpjes en verhalen! Fijn om te zien dat jullie avontuur zo voorspoedig verloopt. Ben jaloers op de vrijheid die jullie daar genieten! Succes en geniet ervan....maar dat zit wel goed denk ik;)

    laurens
  7. Anne:
    7 maart 2010
    jooooooooo! anton en niels! ik heb net de filmpjes ontdekt, dankzij laurens' berichtje. Wat mooi!
    En volgens mij is antons baardgroei sneller... ghgh
    liefs An
  8. Anne:
    7 maart 2010
    Hey! jullie zijn helemaal niet in canada geweest! basterds xxx
  9. Majken:
    7 maart 2010
    Haha naast de Avaghon vs Santos strijd, is een wiehetsnelsteenviezelangebaardheeft wedstrijd ook wel een leuke afwisseling

    XXXX Majken
  10. Niels en Anton:
    9 maart 2010
    haha majken
    vanwege het warme weer hebben we al ons hoofdhaar laten milimeteren

    update: over 2 dagen fietsen zitten we in mali.
  11. Majken:
    9 maart 2010
    GADVER!!!
    Niels helaas, ik denk dat ik behoorlijk van je ga schrikken:P gelukkig heb je nog een paar maanden de tijd voordat ik je weer zie:P

    XX Majken
  12. Edwin Jansen Sr.:
    16 maart 2010
    "Qua patet orbis" (zo wijd de wereld strekt ; lijfspreuk Korps Mariniers )en"Luctor et emergo"( een zeeuwse polderspreuk)komen bij mij boven nu ik de berichten lees en de filmpjes zie.Onze complimenten voor deze tour van MOED, BELEID en BROEDERTROUW maar pas wel op. We ( de Jansens uit Wageningen)volgen jullie op de voet. Mochten jullie een INHEEMS borrelglaasje vinden(ijskoud Jäger - meister proof)ruil het dan maar tegen iets voor mij. Behouden vaart en take care . Gretha - Edwin Jr. -
    Peter - Elsa - Edwin Sr.:
  13. Jan & Toto:
    17 maart 2010
    Ha!
    Mooie tocht. Pas goed op jullie zelf, het is niet alleen een zandbak daar. En ook insmeren he.

    Jan willem
  14. Roos Lombo:
    21 maart 2010
    Ha Anton en Niels,
    Jullie zijn goed bezig! Jullie kunnen zo te zien veel van jullie survival-skills in de strijd gooien. Veel plezier in Senegal en Mali!
    Groetjes,
    Clay en Roos
  15. Anne:
    13 april 2010
    Beste familie en vrienden van Anton en Niels.
    Voor het geval jullie ongerust worden of het al waren laten wij jullie even wat weten over de reis van de jongens. Het gaat goed met ze. Wij spraken ze afgelopen weekend en ze vertelden dat ze in de stad Kumasi zaten. Dit ligt in Ghana. Beiden zijn de afgelopen weken om de beurt wat ziek geweest. Nu willen ze weer wat op krachten komen en dit gaan ze doen in Accra(de hoofdstad van Ghana). Zodra ze hier aankomen houden ze een weekje rust. Daarna zullen ze naar Kenia vliegen. Dit omdat ze de tocht tot nu toe als pittig hebben ervaren aan de west-kust. Daar zitten toch de armste landen en dit hebben ze nu wel een beetje gezien. Mensen die om geld vragen en slecht eten, maar de voornaamste reden is de veiligheid. Daarom hebben ze besloten om naar de oost-kust te vliegen en daar hun reis te vervolgen. Niels is hierbij van plan een vriend in Kenia op te zoeken. En Anton heeft al wat natuurparken op het oog. Dat zal waarschijnlijk een iets ontspannender deel van hun reis worden.
    Ze vertelden dat ze snel weer iets zullen posten.
    Groetjes fam. de Hulster